بررسی سیاست بازآفرینی در بافت‌های فرسودۀ شهری با استفاده از ماتریس SWOT و QSPM (مطالعۀ موردی: منطقۀ 12 کلان‌شهر تهران)

اجرای ناموفق طرح‌‌های شهری در بافت‌‌های فرسوده و ناکارآمد شهری باعث توجه به رویکردی جدید در پروژه‌‌های شهری شده است. تأکید طرح‌‌های جدید شهری بر بازآفرینی بافت‌‌های فرسوده به‌منظور استفاده از پتانسیل‌‌های موجود در مناطق فرسوده، با ارائۀ زمینه‌‌ای از همکاری و توافق مشارکت شهروندان و طرح دیدگاه‌‌های ضروریشان همراه است. با توجه به اهمیت پایداری بازآفرینی‌‌ شهری در تجهیز بافت ‌‌فرسوده، هدف از این تحقیق کشف متغیرها و عامل‌‌های اصلی مؤثر در بازآفرینی بافت فرسودۀ منطقۀ 12، ازنظر ساکنان است. بدین منظور پرسش‌نامه‌‌هایی توسط آن‌ها تکمیل و بعد ارزیابی شد. روش تحقیق حاضر ازلحاظ هدف، کاربردی و ازنظر روش، توصیفی- تحلیلی است. تجزیه‌و‌تحلیل از طریق ماتریس تحلیلی SWOT و ماتریس کمی  QSPM  صورت گرفته است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که در نحوۀ اجرای طرح‌های شهری در منطقۀ 12، باید مشارکت اقشار گوناگون ساکنان و ایجاد سازوکار حمایتی لازم برای جلب سرمایه‌‌گذاری اقشار مرفه، به‌عنوان عواملی مهم در پایداری منطقۀ 12 در نظر گرفته شود.